آفریدیار

از شما که می‌آیید و می‌خوانید سپاسگزارم. دیدن ردّ نگاهتان، تأکیدها و برگشت هایتان، بزنگاه‌های فراموش شده‌ام را یاد می‌آورد. مرور کردنِ خود، مثل برانداز نقاشیِ در حال خلق شدن است، اشتباه ها کمتر می‌شوند و مخلوق، کامل‌تر.