من پمپ کوچکی هستم. از طلوع‌های هرباره‌ام، نفس ناچیزی به جهان عرضه می‌دارم. مثل غنچۀ ریزی در پایینی‌ترین اشکوب‌های ساقۀ گمشده‌ای در یک دشت انبوهِ بابونه. من غنچۀ ریز پنهانِ یک بابونه‌ام که به آن دشت انبوه، به سهم ناچیزش، عمق و جزئیات می‌دهد. همان‌قدر ناچیز، همان‌قدر تأثیرگذار.
همان‌قدر ریز و تعیین‌کننده، که ارزش ساختن یک ذره‌بین را...
