سلام آقای کوئن

واکنش به رویدادهای ملی و جهانی، این روزها ماجرای لوث شده ایست، نوعی ژست و ابراز وجود است، بی آنکه در اغلب اوقات شعور و دانش عمیقی در آن خصوص باشد.

دیروز لئونارد کوئن از دنیا رفت. من تازه چندماهی بود که بجز دانستن اسم و رسمش، توانسته بودم برخی آثارش را بشناسم و با دنیایش در بزنگاه هایی، ارتباط برقرار کنم. افسوس خوردم از اینکه چقدر دیر... و ابا داشتم از اینکه در این مورد بنویسم. اما چندباره گوش سپردن به واژه هایش و چشم دوختن به دریچه هایش، در این روزها و ساعت هایی که دلتنگی های خودم هست، غصه های همکلاسی دوران نوجوانی ام و همسایه ی چندین و چندساله ام هست و در میانه ی تلخند نشستنم، مدام شنیدنش ادای احترام را ایجاب کرد.

در یکی از شعرهایش گفته بود:

«خوشبخت کسی ست که در قلب مسافرش به انتظار نشسته است».