سمت دلتنگیِ بهارنارنجی

گرچه، همیشه سفر برای من سخت بوده است، ولی دوباره به احوالپرسی سپیدارهای مازندران می‌روم، از شرجیِ اروند و خلیج به شرجی خزر سلام کنم، و مرور کنم که هنوز سبزهای مه‌آلود و خیسی مهربانش را دوست دارم. باران را شاید دوباره ببینم و بگویم که هیچ ماجرایی، لطافت بخشنده‌ی آن بهشت را در خاطرم خراش نداده، من هنوز عاشق آن هوا و آن مردمم که برکت از دست‌های سخاوت‌شان می‌جوشد.

از دور، به قاصدک‌های هوا خواهم گفت که سلام مرا به آن دو فرشته‌ای که قسمت من نبودند، برساند و کمی عطر بهارنارنج با نسیم برایم بیاورد. 

امسال، همان سال است.

خدایا، سپاس