به سلامت دارش...
بسوختیم در این آرزوی خام و نشد
که بعضی ها یاد بگیرند چطوری حرف بزنند، چطور بحث کنند که کارشان به قهر و دعوا نرسد. ولی اشکالی ندارد، تا نفس میکشی برایت بهتر است که فکر کنی بالاخره یک روز درست می شود، می شود.
دیشب، یک دوست دیرین، بعد از مدتها یک پیام بلندبالا فرستاد، پر از خبرهای بد، یک عارضه ی عجیب و غریب به جان اعصاب سرش افتاده و فردا صبح عمل می شود. و خودش می گفت امیدوار است که بعد از عمل چشم باز نکند. به هزارجور شوخی و خنده برگزارش کردم که یادش برود این فکرها، شد یا نه نمی دانم. فقط دل خودم خیلی آشوب و به هم ریخته شد... تا صبح پلک روی هم نگذاشتم.
من اینطوری شریک شادیهای دوستانم هستم که ازشان خبری نباشد، معمولا کم پیش می آید با خوش خبری سراغم را بگیرند و با حال خوب... هرکس تنها شد، دلش شکسته بود، یا در زندگی به مشکل بزرگی برخورد یاد من می افتد....
عیبی ندارد، لطفا آرزوهای قلبی خوبتان و انرژی های مثبت ِ خوش قلبی تان را برای او بفرستید تا فردا سالم از اتاق عمل بیرون بیاید. تحمل درد و بیمارستان و بیماری واقعا سخت است، امیدوارم حال همه ی بیماران و دردمندان جسم و روح خوب شود.
آمین
