در گریز از زمان از دست رفته

 

به دل پیچه ی زمان بخندی بهتر است. از آن راه همیشگی که می گذری، به تاریخ خودت تنها فکر کن تا روح تمام آنهایی که گذشته اند و سایه ی آنها که خواهند گذشت، گیجت نکنند. حتی تمام تاریخ خودت را همه جا با خودت بکشانی که چه؟! شاید اصلاً نیمه های راه بال در بیاوری، به دست و پایت وبال نداشته باشی که بهتر است. به من که اینطوری فهمانده اند.