استقبال

مرا لطف خدا، مرا اقبال خوب، مرا حلاوتی که  نمی دانم چطور از بودنش مراقبت کنم این روزها، به چند تقدیر خوب گره زده؛ سوای شب ها که گاهی هنوز خواب ها به جاهایی می برندم که باید از آنها دل بکَنَم به سمت آینده.

همه چیز مثبت است به شکل غریبی، ولی من نمی گویم چرا، من در کار این روزهای خوب، اما و اگر نمی آورم که بمانند، که نروند از دستم، باورم این است و از خدا هم میخواهم که باشد، من مستحق خوشحالی ام، مستحق آرامش قلب و تکاپوی مشتاق تن و روحم هستم به سمت خوشبختی.

سپاسگزارم

مراقبم

و

امیدورار