خدایا، همینطوری نگهم دار، که تنهایی برای خودم هزار نفرم، تنهایی اش را نه، هزار نفر بودنش را... همینطوری که آب توی دلم بابت هیچ چیز تکان نخورد.
و به من یک روز دست گرم همراهی را بده، که چند تا از هزارنفربودنم کم کند، که خودش هم یک عالمه باشد، که با هم دوتا کوه باشیم. که دلم هرجا خواست بلرزد، سر نترس و دل قرصش برم گرداند و آرامم کند. که اعتماد از دست رفته ی ذهنم را بیرون بکشد، دودوتا چهارتا نخواهد، تا ببینمش، بشناسمش.
من هزار نفرم، و سپاسگزار توایم برای هرآنچه که بوده و نبوده، یک نفر دیگر به این هزاردستان اضافه کن، تا کمی خلوت تر، کمی عمیق تر و.کمی آرام تر شود.
متشکرم خدا.
