شیرینی

این روزها به تمرینِ باور داشتن می‌گذرد و جهانی دارم که توضیح دادنش بین تار عنکبوت بزرگ خبرهای ناخوشایندِ روزگار، آسان نیست. حالی‌ست که رفتار زمانه اگر شرحش بدهی، پَرَش می‌دهد، از دستش می‌دهی. هنوز نوپایی، ریشه‌هایی نداری که نگهت دارند و باید صبور باشی. 

ولی به خاطر آب زلالی که می‌نوشم و تداوم پیدا می‌کنم از بازخوردهای این وضعیت در زندگی‌ام، شاکرم و آرامم و انتظار را برایم آسان و شیرین می‌کند. خدایا ممنونم.