خوبَش کن

آسمان گریست، من هم بی دلیل...

بی دلیل که نه... نه...

توی گوشَت گفته ام، توی آغوش بسیطت، باریده ام... 

آمینِ امشبم، به سرسبزیِ هرشب نیست، تنش نحیف و لرزان است، به تو میسپارمش، بعد چشمهایم را میبندم.

دوستت دارم و آمینی که جانش تویی.