شاید نه

چه پیچ و تاب ها، چه گره هاست، تقدیر را.

من، مخالف خوانِ طبیعتم نمی توانم که باشم، نگاه می کنم، می سنجم، برداشت می کنم. نتیجه می گیرم. همیشه کلمات نوشتنی نیستند، گفتنی نیستند. کلمات را گاهی با گرمی و سردی احساس می کنی. هرچیزی می تواند روندی داشته باشد با منطق منحصر به فردی. ذهن برای درک این روندها به گراف و نمودار نیاز ندارد، در کسری از ثانیه می بیندشان، تحلیل می کند و تصمیم می گیرد.