آرام و قرار ِ سرخ، ای غریب...
دوشنبه, ۲۱ تیر ۱۳۹۵، ۱۲:۳۶ ب.ظ
«گفتم: ای پیر، چشمه ی زندگانی کجاست؟
گفت: در ظلمات، اگر آن می‌طلبی خضروار پای‌افزار در پای کن و راه توکل پیش گیر تا به ظلمات رسی.
گفتم: راه از کدام جانب است؟
گفت: از هر طرف که روی، اگر راه روی، راه بری.
گفتم: نشان ظلمات چیست؟
گفت: سیاهی، و تو خود در ظلماتی، اما تو نمی‌دانی، آنکس که این راه رود چون خود را در تاریکی بیند، بداند که پیش از آن هم در تاریکی بوده است و هرگز روشنایی به چشم ندیده، پس اولین قدم رهروان این است و از اینجا ممکن بود که ترقی کند.»
عقل سرخ - شهاب‌الدین سهره‌وردی
موقوفِ فَرْمانِ تواَمْ
