هدیه‌ی خوش خط و خال
عزیزتر از این خدا هم داریم مگر؟ به خودت می‌گویم، عزیزتر از تو هم هست؟ پاسخ‌های نزدیکت را چقدر دوست دارم، نشانه‌های دوست داشتنت را، که تا دل و حالم خواست برود سمتی که فکر کنم نگاهم نمی‌کنی شاید، نمی‌گذاری طول بکشد.
توضیح عکس، این بزرگوار که می‌بینید، همسایه‌ی تازه‌ی طمعکارِ ضعیف و بیچاره‌ی من هستند که الآن حدود یک ساعت است که پشت پنجره دیده‌امش و هنوز همان شکلی بی‌حرکت، دارد کندوی بالای پنجره را تماشا می‌کند:) اینکه فاز و برنامه‌اش چه باشد، ندانم:)
شما را نمی‌دانم ولی مرا خیلی شاد می‌کنند این همسایه‌ها، نشانه‌های شیرینی هستند، از اینکه فکر می‌کنی شاید انرژی‌های این خانه و این اتاق است که این زبان بسته‌ها را می‌کِشاند اینجا، از تماشای احساس امنیت‌شان، از این دریچه‌ی کوچکی که به سمتِ حیات و طبیعت برایم گشوده است، لذت می‌برم، لذتی شبیه پرستش و آرام و قرارهایی که او به من بازمی‌گرداند وقتی که از کف داده‌ام.
شکرت ای مهربانم، شکرت.
