غزل خوب

فاضل نظری هم غزلسرای خوبی‌ست:

اگرچه شرم من از شاعرانگی باشد

مخواه، روزی من بی ترانگی باشد

نظربلندْ عقابی که آسمان با اوست

چگونه در قفسِ مرغِ خانگی باشد

عجیب نیست اگر سر به صخره می‌کوبم

که موج را عطشِ بی کرانگی باشد

مرا که طاقت این چند روزِ دنیا نیست

چگونه حوصله‌ی جاودانگی باشد

به اصل خویش به صد شوق باز می‌گردم

اگر قرارِ تو با من یگانگی باشد

البته از میان معاصرها برای من هنوز «بهمنی» نمی‌شود، ولی در نوع خود خوب است. غزلِ خوب، خوب است. غزل خوب است.